از سال ۱۹۹۹ میلادی تاکنون ۱۴ نفر در کشور آمریکا بدلیل شوک و فشار ناشی از باز شدن چتر اصلی و یا کمکی جان خود را از دست داده‌اند .

در کنار این تلفات ، تعداد زیادی از چتربازان نیز به همین دلیل دچار جراحت و آسیب شده‌اند که در موارد زیادی این آسیب‌ها آینده ورزشی و حرفه‌ای آنان را تحت تأثیر و تغییر قرار داده است .

آسیب در ناحیه شانه‌ها، گردن، کمر، لگن خاصره و حتی در مواردی پارگی رگها و شریانها از نتایج و عوارض شوکهای ناشی از باز شدن چتر می‌باشد.

آخرین مورد تلفات گزارش شده در این زمینه مربوط به یک بانوی چترباز بسیار باتجریه آمریکائی با دارا بودن ۱۹۰۰۰ پرش و سابقه چهل ساله در این رشته بود که بدلیل پارگی یکی از شریانهای اصلی ناشی از شوک باز شدن چتر جان خود را از دست داد.

نوشتار پیش رو ترجمه‌ای از مقاله نوشته شده توسط Scott Miller می‌باشد  .

وی از مربیان با سابقه رشته سقوط آزاد در کشور آمریکا و یکی از برگزارکنندگان کلاسهای آموزشی پرواز و کنترل کاناپی در باشگاه چتربازی Deland ایالت فلوریدا می‌باشد .
 در طی این نوشتار با راههائي به جهت مقابله با این فشارها و اسیب دیدگیهای ناشی از ان اشنا میشویم . 

این نوشتار دربارۀ مهارت باز کردن چتر می‌باشد، یکی از بهترین و مهمترین مواردی که شما باید در طی هر پرش خود آنرا انجام دهید .

قبل از شروع بحث در مورد این مهارتها به نکات زیر دقت کنید : 

- اکیداً توصیه می‌شود که مهارتهای ذکرشده در این نوشتار راقبل از انجام در حین سقوط ، بروی زمین بطور  کامل و چند بار تمرین کنید . 

- پس از اشنائی با این مهارتها بروی زمین و بدست آوردن آمادگی کامل ، در حین سقوط و قبل از باز کردن چتر نیز چند بار این تکنیکها را مرور و تمرین نمائید .
ـ چنانچه هنوز هنرآموز رشته سقوط آزاد می‌باشید و تحت آموزش هستید برای استفاده از این مهارتها حتماً با مربی خود مشورت نمائید . مربی شما بسته به نوع عملکردتان در طی دورۀ آموزش ممکن است ترجیح بدهد که بروی موارد و نکات دیگری متمرکز شود و انها را توصیه نماید .

عوامل مختلفی در چگونگی باز شدن چتر شما تأثیرگذار هستند .

نوع ، طراحی و اندازه کاناپی در کنار روش بسته‌بندی از عوامل بسیار مهم در این زمینه می‌باشند .

در کنار این عوامل حالت بدن در هنگام باز کردن چتر نیز از فاکتورهای مهم و تأثیرگذار بر این روند می‌باشد . 

همه ما بعنوان هنرجوی این رشته و در طی اموزش یاد گرفته‌ایم که در حالت کاملاً پایدار و با حفظ حالت بدنی مطلوب اقدام به باز کردن چتر خود نمائیم ولی اکثر ما بعد از مدتی نه تنها این مهارتها را فراموش می‌کنیم ، بلکه با انجام دادن برخی عادات و حرکات نامطلوب و غیرضروری ، اثر منفی بر روند باز شدن چتر خود می‌گذاریم .

در برخی موارد چتربازان باتجربه با بیش از هزار پرش نیز با آموزش مجدد و ایجاد تغییرات کوچک در حالت بدنی خود از تغییر و پیشرفت در روند باز کردن چتر خود شگفت‌زده می‌شوند .

سرعت سقوط شما در هنگامیکه اقدام به باز کردن چتر خود می‌نمائید، تأثیر زیادی بروی چگونگی و بازشدن چتر شما دارد.

هر چقدر سرعت سقوط شما زیادتر باشد فشار وارد آمده بروی شما و چتر شما افزایش پیدا می‌کند . برخی از کاناپی‌ها امروزه ، بگونه‌ای طراحی شده‌اند که روند باز شدن آنها به آهستگی و آرامی صورت می‌گیرد و برعکس برخی از کاناپی‌ها در سرعت زیاد دارای روند باز شدن مطلوبی هستند .

برخی از پرش‌کنندگان سقوط آزاد برحسب تجربه دریافته‌اند که مطلوب بازشدن کاناپی آنها نسبت مستقیم با افزایش سرعت سقوط آنها خواهد داشت .

توجه داشته باشیم که تمام این موارد و تجربیات بدست آمده می‌تواند در طی زمان و پرشهای مختلف براحتی تغییر نماید و در مواقعی نفر پرش ‌کننده تجربه‌ای متفاوت با پرشهای قبلی خود در حین باز شدن چتر داشته باشد .

تغییر اندک در روش و چگونگی بسته‌بندی چتر، طول عمر بندها و پارچه چتر، خارج شدن بندها از حالت اوّلیه
(out of trim)، حالت بدن در حین باز کردن چتر و... از موادی می‌باشند که در کنار سرعت سقوط می‌تواند بر نحوه و شدت باز شدن چتر تأثیرگذار باشد و این اثرگذاری می‌تواند جراحت ، آسیب و در موارد خیلی شدید مرگ را برای نفر پرنده به ارمغان بیاورد . 

 تجربیات بدست آمده در طی سالیان ثابت کرده است که کم‌ کردن سرعت سقوط قبل از اقدام به باز کردن چتر می‌تواند حاشیه امنیت مطلوبی را جهت مقابله با اثرات ناشی از باز کردن چتر ایجاد نماید .

سقوط در حالت‌های عمودی مانند حالت نشسته (Sit Fly)، سقوط با سر (Head Down) و یا سقوط در حالت پرواز آزاد (Free Fly) در مقایسه با سقوط در حالت تخت (Flat) و رو به زمین دارای سرعت بسیار زیادتری می‌باشند و لازم می‌باشد که قبل از اقدام به باز کردن چتر خود، سرعت سقوط خود را کم نمائید. 

برگشت به حالت سقوط در حالت طبیعی و تخت (Flat) یکی از راههای کم کردن سرعت سقوط می‌باشد .

فراگیری این مهارت (‌ برگشت به حالت طبیعی سقوط )  برای پرش کنندگانی که قبل از باز کردن چتر خود اقدام به حرکت روبه جلو (Track) مینمایند نیز می‌تواند مفید و مؤثر باشد. 

افزایش سطح تماس بدن با جریان هوا از طریق باز کردن و کشیدن دستها و پاها و همچنین کم کردن قوس بدن
(de-arch) در کم کردن سرعت سقوط بسیار مفید و کارا می‌باشد . 

حفظ این حالت (کشیدن دستها و پاها و کم کردن قوس بدن) ،  علامت دادن به سایر پرندگان از طریق حرکت دادن دستها (Wave Off)  قبل از اقدام به کشیدن چتر ، برگشت به حالت طبیعی سقوط (Neutral) و سپس اقدام به کشیدن پایلوت شوت و باز کردن چتر طبیعی‌ترین و توصیه شده‌ ترین روش در چتربازی سقوط آزاد می‌باشد .

مورد بعدی که مستلزم دقت و توجه شما و هر فرد پرش‌کننده‌ای می‌باشد، این نکته است که هنگامیکه اقدام به گرفتن دستگیره پایلوت شوت می‌نمائید سمت و جهت نگاه و توجه شما به کدام سو می‌باشد . 

چنانچه پرش شما فیلم‌ برداری می‌شود، مرور و توجه به فیلم می‌تواند در این مورد کمک زیادی به شما نماید .  با مشاهده  فیلم سقوط و پرش خود متوجه می‌شوید که در هنگام اقدام برای کشیدن پایلوت شوت به کدام سمت متمایل شده و توجه می‌کنید .

آیا سمت نگاه و توجه شما در جهت خط افق می‌باشد یا به سمت پایین و زمین نگاه می‌کنید ؟ آیا در هنگام در دست گرفتن پایلوت شوت به سمت آن متمایل می‌شوید و یا اینکه بعد از کشیدن پایلوت شوت از سمت شانه خود سمت و مسیر حرکت پایلوت شوت را دنبال می‌کنید ؟ 

چترهای قدیمی‌تر که از پایلوت شوتهای دارای فنر استفاده می‌کردند برای رها کردن پایلوت شوت از دستگیره‌هائی که توسط یک کابل ( Ripcord ) به پایلوت شوت وصل بود استفاده می‌کردند . 

این نوع چترها تا اواخر دهه ۹۰ میلادی نیز در برخی از مراکز آموزش مورد استفاده قرار می‌گرفتند و افرادی که از این تجهیزات استفاده می‌کردند آموزش داده شده بودند که قبل از اقدام برای در دست گرفتن و کشیدن دستگیره ، ابتدا به آن نگاه کنند و موقعیت و مکان آنرا مشاهده نمایند .

علاوه بر آن و پس از کشیدن دستگیره بازکننده چتر، تأکید می‌گردید که با نگاه کردن از روی یکی از شانه‌ها علاوه بر مشاهده روند باز شدن چتر با ایجاد تغییر در جریان هوا از احتمال قرار گرفتن پایلوت شوت در خلأ بدن جلوگیری کرده و در روند باز شدن چتر تسریع ایجاد نمایند .

علیرغم گذشت سالها از استفاده از این نوع تجهیزات و جایگزینی آنها با چترهای جدید و پیشرفته که دارای تفاوتهای زیادی با نسلهای قبل از خود از جمله جایگزینی پایلوت شوتهای جدید با انواع فنردار قبلی و همچنین تغییر در محل قرارگیری این پایلوت شوتها هستند ، هنوز هم تعداد زیادی از پرش‌کنندگان سقوط آزاد عادت دارند که برای در دست گرفتن پایلوت شوت به سمت آن متمایل شده ، انرا نگاه کنند و همچنین روند باز شدن چتر را از روی شانه خود مشاهده نمایند .

متأسفانه مشاهده روند باز شدن چتر از روی شانه و در عین حال در یک سطح نگه داشتن (Level) بدن ، کاری تقریباً ناممکن می‌باشد .

 با نگاه کردن از یک سمت شما به طور ناخودآگاه بدن و در نتیجه پشتی (Container) چتر خود را به آن سمت کج و مایل می‌کنید و این انحراف از سطح و تمایل به یک سمت هرچند که ممکن است در روند باز شدن کاناپی‌های بزرگ و آموزشی تأثیرگذار نباشد ولی در هنگام استفاده از کاناپی‌های کوچک ، سرعتی و دارای عملکرد بالا می‌تواند بسیار دردسرآفرین باشد

پیچیدگی بندها، باز نشدن چتر در مسیر دلخواه (Off Heading) و ایجاد شوک شدید در هنگام باز شدن از عوارض و نتایج عدم توجه به این موضوع می‌باشد .

امروزه در اغلب چترها، پایلوت شوت یا بروی بند پا و یا در انتهای زیرین پشتی چتر (BOC) قرار گرفته‌اند بنابراین کوشش برای نگاه کردن و سپس در اختیار گرفتن دستگیره پایلوت شوت امری بیهوده و غیرضروری می‌باشد .

علاوه بر این از آنجائیکه در طی روند آموزش و به‌ طور کلاسیک آموزش دیده‌اید که پایلوت شوت را پس از خارج کردن از محل قرارگیری در فضای خالی و عاری از عوارض اطراف بدن خود پرتاب نمائید، بسیار بندرت پیش می‌آید که پایلوت شوت در خلأ بدن شما قرار بگیرد و شما مجبور باشید که از طریق نگاه کردن روند باز شدن آنرا کنترل نمائید و از آن مطمئن شوید . 

برخی از پرش‌کنندگان نیز بر حسب عادت در هنگام اقدام برای باز کردن چتر خود به‌طور مستقیم به سمت پایین و زیر خود نگاه می‌کنند.

پایین آوردن سر باعث می‌گردد که به‌طور ناخودآگاه بالاتنه شما به سمت پایین قرار بگیرد و باعث افزایش سرعت سقوط شما گردد، این افزایش سرعت سقوط در هنگام باز کردن چتر باعث افزایش نیرو و شوک ناشی از باز شدن چتر و انتقال این نیرو به سمت اندام فوقانی بدن شما، بخصوص شانه‌ها و گردن و افزایش احتمال آسیب‌دیدگی در این نواحی گردد .

روش مطلوب و توصیه‌ شده در هنگام اقدام برای باز کردن چتر، بالا نگاه داشتن سر و حفظ حالت بدن تا حد ممکن می‌باشد .

شما با بالا نگاه داشتن سر تا حد ممکن و به شرط خارج نشدن از حالت مطلوب سقوط (Arch) نیرو و فشار ناشی از باز شدن چتر را به‌ جای اندام فوقانی به سمت پایین‌تر و محل قرار گرفتن هارنس و پشتی چتر منتقل می‌نمائید و همچنین با ثابت نگه داشتن سمت و جهت دید خود در سطح افق به هم سطح نگه داشتن شانه‌ها و پشتی چتر کمک کرده و از بوجود آمدن مشکلات ذکر شده در سطور بالا جلوگیری می‌نمائید .

همچنین توصیه می‌شود که پس از رها کردن پایلوت شوت، دستها و بازوان خود را دوباره به سمت عقب و حالت طبیعی بدن درحین سقوط برگردانید و تمام تمرکز خود را به هم سطح بودن (Level) شانه‌ها و همچنین پشتی چتر معطوف کنید .

کمی فشار دادن و به سمت پایین قرار دادن بخش میانی بدن (ایجاد حالت قوس در بدن) و همچنین خم کردن زانوها به مقدار کم به بالاتر قرار گرفتن سر و بخش فوقانی بدن و کم کردن فشار وارده بر این نواحی کمک بسیار زیادی می‌نماید .

در سالهای گذشته و در برخی موارد قرار گرفتن در حالت نشسته برای اقدام به باز کردن چتر توصیه می‌شد .

چنانچه این تکنیک بدرستی انجام بگیرد می‌تواند در مواردی مفید و باعث کم کردن شوک و فشار ناشی از باز شدن چتر شود ولی چنانچه نفر پرنده زودتر از زمان اقدام به باز کردن چتر در این حالت قرار می‌گرفت و زمان بیشتری را طی سقوط در این حالت می‌گذارند، امکان افزایش سرعت سقوط و حتی عدم تعادل را در پی داشت که خود این موارد می‌توانست مخاطراتی را برای نفر پرنده ایجاد نماید .